I znowu się stało, co stać się musiało. za-cieliło się. ciałem powiało. ciało, ciałem gnało. wyginało. upadało. potykało. ocierało. dotykało. obnażało. ciało nastało. ciałem się stali-śmy.

 

Już po raz czwarty Anna Piotrowska, z charakterystyczną dla siebie siłą, tym razem demokratycznie – po(z)wala. konfrontuje widzów z demokracją i ciałem, właściwie demokracją ciał. w kontekście zbliżających się wyborów jakże aktualny temat. na szczęście polityka nie weszła na scenę, została na bruku, jedynie polityka ciał zaistniała.

 

Początek - bez zaczynania - to już znak firmowy Anny Piotrowskiej. tutaj razem bieg, nie skakanka (ona na długo wybijała rytm w mojej głowie). widz wrzucany jest w proces, w machinę zdarzeń, która toczy się. wpadamy bez ostrzeżenia do oka nieokiełznanej, wirującej masy ciał. i natychmiast stajemy się jej częścią. proces tworzenia u piotrowskiej jest ważniejszy niż u innych twórców. ona zaprasza do niego. każdy po trosze staje się twórcą, bo to aktorów jak i widzów „gotowość cielista”, także tancerzy ograniczenia, decyzje oraz rozplanowanie ciał w przestrzeni wyznaczają ramy oraz granice dzieła. dzieje-my się.

ono. ciało.

 

Przedmiot zdarzeń, narzędzie wykorzystywane do zaprezentowania koncepcji, na oczach tworzącej się historii. historii ciał. przede wszystkim podmiot, bohater/ka spektaklu, to wokół niego historia zakręca swoją pętlę. a właściwe wokół nich. bo to historia o indywidualnym ciele, jednak przede wszystkim o ciele demokratycznym. by takie zaistniało potrzebne są inne ciała, ciała w kontekście innych ciał. ciało cieli się gęsto. nie ma przeszłości, nie ma przyszłości. jest tu i teraz. podąża/my za impulsem. chęcią dziania się. życiem. nie ma ociągania, niechęci i nie-dziania. ono dzieje się, staje się, wyznacza kierunek lub płynie za wyznaczanym kierunkiem przez inne ciała. płynie tam, gdzie chce. tam gdzie może, gdzie warunki pozwalają. ono jest przyczyną i skutkiem. ono istnieje bezwolnie, bezdecyzyjnie, ono jest. niezależnie. a demokratyczne się staje za ich sprawą– tych i tamtych ciał.

 

Oni. nosiciele ciał.

 

Zastanawia mnie płeć ciał. dlaczego artystka zdecydowała się tylko na ciała męskie. czy jest to wynikiem nadużywania ciał kobiecych w określonych kontekstach, wykorzystywania kobiecych ciał do zaspakajania przede wszystkich męskich fantazji? to bunt, protest przeciwko uprzedmiotowianiu ciał? demokratyczne ciała zadecydowały czy może demokracja bez parytetów sprawiła, a może przypadek? na przypadkowość nie liczę. liczę na decyzję większości. na demo-kr(e)ację.

 

 

Daria Sidor

CIAŁOKR(E)ACJA, tekst niepublikowany

 

Democratic Body

chor. Anna Piotrowska, premiera 29.06.2015 Teatr Tańca i Ruchu Rozbark, Bytom